Moeder bezoeken

Kalm, rustig, zelfverzekerd. Zo liep Daira naar het graf van haar overleden moeder. Gezelschap had ze nooit leuk gevonden, maar haar moeder kon ze altijd mee praten. Ze wisten allebei erg goed dat Keira een draak uit de hell was, maar dat intereseerde Daira niet. Haar moeder bleef haar moeder! Ze sond voor het graf, en zei een spreuk met gesloten ogen. Een wittige gedaante die alleen Daira kon zien rees op uit het graf. "Mam" zei Daira. "Waarom ging u weg?" "Het was tijd" antwoordde Keira, "Tijd om de echte hell te zien" een duivelse glimlach verscheen op haar gezicht. "Mam, ik heb uwe hulp nodig" Keira keek haar dochter bezorgd aan met haar bloeddorstige ogen. "Mijn leven is niet veilig meer, er zijn in de buurt veel draken" Keira keek bedenkelijk. "Jij hebt een spesiale gave" zei ze toen tegen haar dochter. "Met jou krachten kan je iedereen aan!" Daira knikte even. "Ik zal op u vertrouwen" "en op je kracht" Keira sloot haar ogen en zonk weer weg in het graf. Zonder iets te zeggen bleef Daira voor het graf zitten, waardoor ze net een standbeeld leek.

Storm kwam de Begraafplaats ook opgelopen en stond voor de steen en kwam een traantje van zijn gezicht af en hij legde een paar Bloemen een een Foto voor de grafsteen hij hield de traantje weg en stelde zich weer normaal op , hij liep naar de uitgang en zag daar toen Daira,

Daira keek naar de ziel van Storm. Die zag er niet goed uit. Ze bleef stil zitten, met haar blik vast op storm.

Storm keek haar even aan en liep rustig door naar de uitgang.

Daira bleef bij het graf van haar moeder zitten. Ze dacht na over wat ze de vorige keer had gezegd. 'blijf altijd jezelf, veraad geen dingen die je niet moet verraden, ik ben daardoor juist gedood'. Ze slaakte een zucht.

Storm sloeg nog eens met zijn staart op de grond bij de zand van de Kerkhof en slaaktte ook een zuch hij vloog ophoog en ging zitten op een hele hoge Grafsteen.

Daira keerde terug om haar moeder weer te zien. Dezelfde spreuk werd gebruikt, en haar moeder rees weer naar boven. "Je bezoekt me te veel" zei Keira. "Moeder, ik ben wanhopig" zei Daira. "De liefde heeft mijn pad nog niet gekruist" "alles op zijn tijd" antwoorddde Keira, en Daira knikte. Keira verdween weer en Daira ging weer weg.

Caghon had zich geteleporteerd achter een (nogal grote :p ) grafsteen; Van wie was het graf die de mysterieuze draak bezocht? Hij liep naar het graf toe. Keira kwam tevoorschijn en ze lachte duivels. AARGH!! DE BLIK!! Caghon was bewusteloos.

Daira hoorde iets en keek geschokken om. "Moeder!" riep ze een beetje beledigd naar Keira, die weer het graf in zonk. Daira rende naar de bewusteloze draak, en zei een spreuk waardor zijn geest bij zijn lichaam zou blijven.

Caghon werd wakker. W-wa-wat was dat??

"Sorry, dat was mijn moeder" zei Daira. "Nou ja, het was haar ziel..." Daira wierp nog een boze blik naar het graf, maar daar was geen spoor van Keira. "Gaat het een beetje?" vroeg ze toen aan Caghon.

Ja, maar hoe kan een ziel mij bewusteloos maken? En hoe kan het dat jij er tegen kunt?

"Mijn moeder komt uit het duister..." zei Daira. "En ik ben, zoals ik heb horen zeggen, een Zielensisser, ik kan met zielen praken en ze oproepen" Daira keek Caghon recht in zijn ogen aan.

Caghon hield als reflex meteen zijn handen (of poten xD) voor zijn ogen.
W-wat doe je? vroeg hij.

"Je ziel is ziuver, wees niet bang" zei Daira. "Ik kan zelf alleen zielen oproepen, de zielen doen verder het werk" ze glimlachte.

(Ziuver nog wel! xD) Maar ik dacht mijn ziel juist onzuiver was? Daarom viel ik aan, ik dacht dat ik van binnen kwaadaardig was? Antwoordde Caghon verbaasd.

"Er zitten wel wat grijze vlekken" zei Daira. "Mijn ziel is half grau, omdat mijn moeder slecht is"

Maar wat heeft dat dan met jou te maken? Vroeg Caghon; Ik dacht dat jou ziel wel helemaal zuiver was?

Daira schodde haar kop. "Je ziel licht aan heel veel dingen, je gedrag en je ouders bijvoorbeeld" Daira keek naar de grond. "Maar ook om wie je echt bent..."

Wacht... kan jij mijn ouders ook zien? Vroeg Cahgon verwonderd.

"Als je mij hun namen vertelt, en waar ze liggen" zei Daira een heel klein beetje onzeker.

Hun namen... Ik geloof dat dat Cheadge en Yireye waren, mijn vaders lichaam is nooit gevonden. Mijn moeder, die werd begraven onder de straal van de regenbooglanden...

Daira keek Caghon met grote ogen aan. "Daar liggen hele krachtige draken" zei ze. "Jou moeder was vast heel speciaal"

Ik zou het niet weten, als jij het zegt... Zei Caghon

Daira keek Gachon aan. "Jij bent ook speciaal" zei ze, en ze bloosde een beetje. "Ik bedoel, wat jij tegen die andere draak deed in die grot, dat was echt gaaf!"