Geland

Vl keek omhoog en kukelde bijna van de tak

Cydner glimlachde vrolijk. "Lukt het?" Vroeg ze.

Vl viel van de tak en probeerde zich te laten landen maar klapte op de grond

Cynder glimlachde, en stook haar klauw uit, zodat VL zich daaraan omhoog kon trekken.

Vl kroop er op en ging uit geput liggen

Cynder legde voorzichtig VL weer op een tak, maar deze keer een bredere, zodat hij er niet weer zou afvallen.

VL ging er op liggen en at een kever

Vl ging onder een druipend blad liggen om te drinken

Cynder klapperde met haar vleugels, en steeg op. Ze begon genoeg van deze plaats te krijgen, en besloot maar verder rond te kijken.

Caghon streek neer, lekker is dat. In al deze regen hebben mijn kleurkrachten geen nut!

Cydner keek naar de draak. Uitdrukkingsloos keek ze hem aan.

Daar heb je dat roodhoofd weer, Caghon keek een beetje pesterig naar Cynder, hij maakte vervolgens het hoofd van Cynder weer rood.

Siarah verveelde zich ze keek naar beneden maar was niet geinterreseerd.

''AAAIIIAAAHHH!!!!!'' klonk dreigend van boven, maar het was Rof, die onhandig landde en een paar jonge boompje afbreekte.

Aan de andere kant van het meer landde Glaurung met een klap. Hij had een vreemd wapen in zijn zij gedrukt, en hij schreeuwde het uit van de pijn. Hij sleepte zichzelf met moeite naar het water, en bleef daar, half ondergedompeld, in liggen, terwijl een rode waas zich door het water verspreidde. Zijn gele ogen stonden nogal wazig, en hij keek naar de overkant van het meer, waar hij Cynder en nog wat andere draken zag...

Cynder keek even dreigend naar Caghon, voordat ze de rode verf met water van haar gezicht afspoelde. Ze had geen zin om te vechten, dus ze probeerde hem te negeren.

"Hulp?!" Riep Glaurung vanaf de andere kant van het mer, erwijl hij een enorme steekvlam de lucht in spoog, waarbij een groot deel van de bomen om hem heen verbrandden.

Rof steeg op en vloog naar Glaurung, hij landde naast hem, en vroeg: ''wat is er toch aan de hand?''

"Vraag dat maar aan iedereen die ruzie zoekt." Mompelde Cynder.

Yuki had eindelijk de tijd om weer wat voor zichzelf te doen. Nieuwschierig landde ze bij lake rainfall. "Wat ik ook doe, die regen kan je niet bevriezen" zei ze, met haar blik recht op de regen.

"Dit is er aan de hand." Hij trok grommend een vleugel op, en liet de open wond zien, waar een vreemd wapen in stak. "Niet te geloven, dit is het eerste wapen sinds vijfhonderd jaar dat me werkelijk pijn doet.." Sistte hij beledigd, en hij gaf een langgerekte, klaaglijke huil, die naklonk tegen de wand van de bergen.

Yuki keek naar GlauGlau (xD) "Kan je het er niet gewoon uithalen?" zei ze droog.

(Yuukyuuk ;D)

"Nee, want die rare mensen met hun twee poten boven en twee poten onder, hebben er enorme haken aan vastgemaakt, waardoor ik twintig kilo vlees zou meesleuren." Zei Glaurung sarcastisch, waarna hij weer een pijnlijke stuiptrekkingsbeweging deed.

"Tja, mensen zijn altijd al raar geweest" Zei Yuki. "Niemand zal ooit begrijpen waarom ze ons als vijanden zien"

Rof trok uit alle macht het wapen uit Glaurung's zij, en gooide het wapen weg