Een rustige plaats gevonden.

Dustfire vloog rond met Diamond, opzoek naar een mooie,rustige plek om samen te kunnen genieten xD
Hij vloog over het love paradise. Hier was het echt prachtig, gewoonweg perfect.
Zonder uitleg te geven vloog Dustfire richting de grond. Diamond dacht vast hetzelfde als hem.
Hij landde zachtjes, en keek naar diamond, en keek of ze ook goed landde, zodat er niks gebeurde.
Dustfire keek rond. het leek wel het paradijs. misschien was dat het ook. Alle planten en stuiken hadden prachtige felle, en vrolijke kleuren. Dustfire glimlachtte breed.

Rustig landde de kristal draak, genaamd Diamond, bij Dustfire. Ze keek rind. "Dit is prachtig!" Zei ze bewonderend. Haar ogen straalden van prezier bij het zien van de fel gekleurde bloemen. Ze keek naar Dustfire, en voor ze het wist, omhelsde ze hem. Ze was het verdriet dat ze net had al bijna weer vergeten.

Dustfire glimlachtte nog breder toen hij zag hoe vrolijk Diamond ineens was.
En toen ze hem omhelsde voelde hij zich beter dan ooit. Dustfire hield haar stevig vast en wou haar nooit meer loslaten, ookal wist hij dat dat niet kon. Na een tijdje viel hij naar achteren, op het zachte groene gras. Diamond viel op hem, wat hij niet erg vond :3
Hij glimlachtte naar naar, en pakte zijn roos tevoorschijn. ''Voor jou'' Zei hij en stak zijn poot naar haar uit met de roos erin.

Diamond knipperde met haar ogen. 'Voor... mij?" vroeg ze verbaasd. Voorzichtig pakte ze de roos aan. Hij was net zo prachtig als de omgeving, zelfs al wist ze dat de roos niet van het Paradijs kwam. Ze keek weer diep in Dustfire's ogen, zoals ze eerder ook had gedaan. Haar eigen ogen glommen van plezier, en blijdschap. Ze bleef zwijgen, zo sprakeloos was ze.

Dustfire glimlachtte. ''Ja, die is voor jou'' zei hij met een warme stem.
En toen Diamond in zijn ogen keek kreeg hij dat ene rare gevoel weer, en was hij weer binnen een paar seconden 'bevroren'. Toch was het een goed gevoel deze keer, mede door Diamond haar ogen, die glommen van plezier. Dat was wat hij het liefste wou.

Diamond bleef staren naar Dustfire. Ze wist wat de roos betekende, maar wist niet goed hoe ze daarop moest reageren. Ze lag nog steeds bovenop Dustfire. Langzaam liet ze haar kop zakken, tot ze bij zijn wang was. Langzaam, alsof de tijd vertraagt werd, gaf ze Dustfire een likje. "Ik ook van jou." fluisterde ze in zijn oor.

Toen Diamond Dustfire een likje gaf verstijfde hij. h-had ze hem een likje gegeven?
En ze zei ook nog: ik ook van jou! Dustfire keek ongelovig naar Diamond, maar door haar glimmende ogen ontspande hij weer een beetje. Zijn mondhoeken krulden naar boven en langzaam gaf hij een likje terug.

Diamond glimlachte. Ze had nooit echt liefde durven toe te geven, maar nu had ze het toch echt gedaan. En het voelde... zó goed! Ze legde haar kop tegen die van Dustfire aan. "Ik wil jou nooit kwijt..." zei ze zachtjes. Ze had haar ogen gesloten, en ze sloeg haar voorpoten voorzichtig om Dustfire's nek.