Landpauze...

Een grote schaduw, blokkeerde de weg van de zon naar de grond. 'W-Wat is dat voor een ding?' stamelden een aantal mensen. Met een geamuseerde grijns keek Cynder naar de mensen. Wat waren het toch zielige wezentjes... Ze waren nog niet eens in staat om te vliegen, laat staan om ouder te worden als 100 jaar, op een aantal kleine uitzonderingen na natuurlijk... Cynder daalde langzaam in een weiland, waar een aantal koeien vredig stonden te grazen. Met haar scherpe klauw, graaide ze een van de koeien uit de wild rondrennende kudde. "Een klein tussendoortje voordat ik verder ga..." Cynder spiesde de koe aan haar scherpe staart, en bracht de staart naar haar mond. "Helaas, zielige koe... Je meesters zijn te zwak om je tegen mijn honger te kunnen beschermen." fluisterde Cynder grijnzend. Smakelijk at Cynder de koe van haar staart af. Met haar puntige tong, likte ze haar bebloedde bek schoon. De koe was al behoorlijk oud geweest, bedacht Cynder. Ach, anders was hij toch maar voor de slacht gebruikt. Dus wat zou een koe meer of minder nou precies uitmaken? 'Daar is ie!' bulderde een van de mensen. Geërgerd keek Cynder naar een groepje mensen. Fijn, dacht ze eindelijk even rust te kunnen hebben... Een van de mensend, schoot met een vreemd voorwerp naar Cynder's vleugels. helaas voor het mens, verdween het geschoten voorwerp door een van de gele gaten in Cynder's vleugels. "Genoeg..." gromde Cynder, en ze maakte een zwart gekleurd krachtveld om zich heen. Op deze manier kon ze tenmisnte in alle rust even zitten, zonder constant allemaal vliedende dingen om zich heen te hebben.

Een harde grom klonk, en een paar mensen maakten een sprong van de schrik en draaiden zich om. Doragoso stond achter de mensen, en grijnsde. Hij spuwde vuur, en de meeste mensen waren geroosterd. Hij nam een grote hap van de dode mensen en de levenden probeerden te vluchten. "Zielige wezentjes..." gromde Doragoso. Zijn oog viel op Cynder, die rustig tussen de koeien lag.

Uit haar ooghoeken liet Cynder haar blik over de zojusit gelandde draak vallen. Een vuurspuwer dus... Cynder snoof even, en haar zwart achtige krachtveld verdween. Nu die mietige mensjes haast allemaal geroosterd waren, zouden ze vast geen vliegende voorwerpen meer op haar afsturen. Een lichte grijns verscheen op Cynder haar gezicht. "Toch is het goed om ze te laten leven... Dan blijven er tenminste eetbare koeien komen." snoof ze. Zolang er tamme koeien waren om te eten, zou Cynder niet opzoek hoeven gaan naar moeilijker te vangen prooien. Koeien kon je makkelijk vangen, door de simpele omhijning die bedoeld was om ze op hun plek te houden. En zolang ze haar eigen krachtvelden zou kunnen gebruiken, zou ze niet eens last hoeven hebben van mensen tijdens het eten. Met haar scherpe klauw, graaide Cynder een van de half verbrandde mensen van de grond. Het mens leefde nog, en trilde van angst. "Bah, en dit noemt zich het opperwezen..." gromde ze. Met een achteloze zwiep, gooide Cynder het mens weer neer op de grond.

Doragoso deed een stap naar voren, en verpletterde het mens dat Cynder had weggegooid. "Ach, zolang die koeien weten hoe ze zich moeten voortplanten zijn er genoeg." Gromde hij. Hij keek naar zijn voeten en zag een van de mensen weg proberen te kruipen. "Ik help je wel..." Doragoso grijnsde gemeen, en gaf een harde schop tegen het mens, die ver weg vloog. "Opperwezen amehoela!" Gromde hij. "Ze zijn zelfs te klein om een koe te kunnen doden met hun klauwen!" Hij ging vlak bij Cynder liggen, en gromde nogmaals.

"Wij heersen eerder over hun, als zij over ons." grinnikte Cynder. Cynder's ogen vernauwden lichtjes, toen Doragoso ging liggen. Op de een of andere manier, voelde het alsof er iets niet klopte aan hem. "Hoe dan ook..." fronsde Cynder. "Ik denk dat ik maar weer eens opzoek ga naar een volgend weiland. Straks komen er nog stalen vliegende voorwerpen die om m'n hoofd gaan rond cirkelen." Cynder glimlachde zuur. "Vlieg je mee? Of blijf je hier om stalen dingen te verbranden?" vroeg ze. Cynder klapte haar net nog ingevouwen vleugels weer uit, als teken dat ze vastberaden was om op te stijgen.

"Ik ga we even mee." Zei Doragoso. Hij gaapte even, en likte zijn lippen af. "Ik akn de smaak van mens wel wegwerken met een koe..." Hij grinnikte, al klonk zijn grinnik zwaar, en meet als een gemene lach. Hij sond op, en strekte zijn vleugels even.
(inspiratie loos o,o)

"Goed dan." knikte Cynder. Ze klapperde een paar keer met haar vleugels, en steeg op. Ze zou hoger vliegen als net, voor het geval er alsnog stalen vliegen zouden komen... Nee, Cynder had duidelijk geen zin om tijdens het vliegen een irritant stalen object naast zich te hebben. Een andere draak? Kon nog net. Zachtjes grommend klom Cynder hoger, tot ze ongeveer nét boven de wolken zat. Ondanks haar gescheurde vleugels, lukte het haar prima om nog normaal te kunnen vliegen. De daders van haar gescheurde vleugels zouden nog boeten voor hun daden...

Doragoso keek Cynder na, en rekte zich uit. Hij hoorde dat er meer mensen aan kwamen, en brulde luid. Hij verwachtte dat dat ze zou afschrikken, en zette zich af. Al snel zag hij Cynder, en vloog hij op haar af. "Ik vertrouw erop dat je weet waar je heengaat." Zei hij, terwijl hij achterom keek of er ergens mensen te zien waren.

Cynder grijnsde even. "Eerlijk gezegd, ik heb geen flauw idee welke kant ik op vlieg." ze snoof hooghartig. "Maar als we te lang op een plek zouden blijven, zouden we waarschijnlijk teveel aandacht hebben getrokken, en zouden de mensen een poging doen om ons te stoppen met andere wapens." Cynder's gezicht vertrok even. "Bovendien, er zijn vast nieuwe mensen om te roosteren in het volgende gebied. Dus waar het is maakt vast niet veel uit."

"Ik vlieg over een veld en heb niks te doen."Zong achi dom terwijl hij over een soort van veld vloog. "Nanana. Ik vlieg over een veellddd!" ZOng hij hard en vals. Hij keek naar het uitzicht daar beneden. "Oehh kijk hoe klein alles is!" Hij zag snel daarna 2 andere draken en die waren niet klein maar heel groot. "Oeehh meer draken!" Riep hij dom hij spuwde wat blauwe vuur en landde daarna voor de 2.

Doragoso keek kwaad naar Achi. Hij had hoofdpijn gekregen van zijn gezang. Maar zodra hij zag hoe klein Achi was, snoof hij alleen. "Wie zijt gij?" Zei Doragoso, alsof hij beter was dan alle anderen :3 Hij keek vauit zijn ooghoek naar Achi, terwijl hi zijn kop een heel andere kant op had gedraaid.

"Ben je blind ofzo je ziet toch dat ik een Draak ben." Zei hij terwijl hij een rondje over de wolk liep. "Bluwawahw, blublablblba!"Zei hij dom terwijl hij gekke gezichten trok naar de draak die zo dom tegen hem deed. "Negeer je mij?"Vroeg hij toen rustig en z'n ogen werden groot. "Sorry."Zei hij daarna dom.

Cynder wierp een geïrriteerde blikop het kleine draakje dat haar irriteerde, voordat ze besloot hem maar te negeren. "Hmpf." snoof ze. Ze keek weer recht voor zich uit, alsof ze door de wolken heen probeerde te kijken om te zien of er mensen waren die ze konden pesten. Het was altijd leuker als een draakje dat de hele tijd zingend om je heen vloog...

"'Hé, Jij daar!" Riep achi naar een mens beneden. "Zie je ons hier!"Riep hij dom naar de mens. "Ik zie jou wel daar beneden." Achi had niks te doen hij keek naar Cynder en Doragaso. "Hoe heten jullie?"Zei hij dom en kinderachtig terwijl hij nog naar beneden keek. "Die mensjes zijn klein!" Zei achi dom. "Ze lijken stipjes!"Zei hij dom terwijl hij naar de stipjes beneden keek.

"Is dat soms interessant." vroeg Cynder achteloos. Ze richtte een korte blik op de kleine stipjes, voordat ze weer vooruit keek. Wat waren mensen en jonge draken toch naïve wezens... Als ze overvlogen, zouden ze vast denken dat het gewoon een paar door hun genoemde 'vliegtuigen' of iets waren. Ze zouden toch echt wat beter moeten kijken. Toch scheen er vreemd genoeg ook een volk te zijn waar ze draken aanbaden. Hoe zou het daar eigenlijk zijn...?

Doragoso snoof. "Ik vroeg niet wát je bent, maar wie je bent." Hij keek even naar Cynder. Hij was niet op de wolk geland, zoals Achi gedaan had. "Misschien ga ik je wel negeren..." Hij liet een harde brul horen die door de lucht galmde. Hij hoorde beneden mensen gillen, die bang waren dat de draken zouden aanvallen. Doragoso grinnikte.

Cynder glimlachde even, al was het alleen maar uit beleefdheid. "Toch fijn, dat er steeds nieuwe mensen zijn om bang te kunnen maken." grijnsde ze. Haar blik viel op een klein weilandje, dat niet erg ver in de verte lag. "Zullen we naar beneden vliegen, en de mensen wegjagen?" vroeg ze, alhoewel haar blik nog steeds alleen maar op het kleine weilandje was gericht. Zielige koeien...

In de verte werdt er gebrul gehoord, het was Rof! Hij was net teruggekomen van zijn retourtje Scandinavië, maar hij was moe en keek niet uit.... ''BAM!!!'' daar vloog hij tegen de kerktoren op, die toen ook afbrak. met een luide plof kwam hij op het plein op een paar mensjes neer.
''Zozo, eindelijk weer thuis.'' zei hij tevreden. Hij klapperde met zijn vleugels en schudde de verplette mensen van zicht af, en richtte zich op de andere bekende draken.