Dustfire is finally back..

Dustfire steeg neer op de donkerste en duisterste plek van dit hele gebied.
Hij keek rond en snoof. Hij wist waar hij was. Hij was weer in Dragonz. Lang geleden was hij hier geweest, maar hij was niet gebleven. Het ene moment waren er gewoon te veel draken, waar hij zich stierlijk aan irriteerde, en het andere moment was er niemand, terwijl hij nieuwe draken wou ontmoeten. Dustfire liep een stukje, en keek naar het opschrift van een steen. Het was geen gewoon schrift, het waren rare tekens, en hij kon het niet ontcijferen. Het boeide ook niet. Dustfire keek weer rond. Zou er een draak op hem afkomen nu hij er weer was?

Een kristalblauwe draak kwam uit de lucht naar beneden. Ze landde sierlijk en met veel wind op het kerkhof. Hier lag haar grootste en haar meest gewaardeerde broer, maar zij verafschuwde hem. Maar toch, het was familie, dus kwam ze kijken. Langzaam liep ze tussen de grote graven door, tot ze bij een ander soort grafsteen kwam. Het was gemaakt van zwart marmer, en glom meer dan alle andere grafstenen. Diamond had de neiging het kapot te slaan, maar hield zich in. in de verte zag ze een andere draak die het kerkhof bezocht. Ze spreidde haar vleugels en vloog naar de vreemdeling toe. Zwijgend keek ze naar Dustfire.

Dustfire keerde zijn kop naar de draak die net op het kerkhof was gekomen.
Dustfire was donkere dingen gewend, maar deze draak was zo licht dat zijn ogen bijna pijn deden x) Hij snoof even, maar eigelijk was dit precies wat hij wou, een nieuwe draak ontmoeten. ''Hallo'' zei Dustfire kort maar krachtig en keek de blauwe draak strak aan.

Diamond keek strak naar Dustfire. Haar mondhoeken krulden langzaam omhoog. "Hallo." zei ze vriendelijk terug. Dustifre zag er niet bepaald uit als een heel zachtaardige draak, maar schijn kon bedriegen.

Dustfire bekeek Diamond aandachtig. Haar kristalblauwe schubben trokken vooral zijn aandacht. Hij stapte wat naar voren en grijnzde naar Diamond. ''Wie ben je?'' vroeg hij stug, maar hij probeerde beleefd te zijn. Hij schudde zijn kop en zijn grijze vacht die boven op zijn kop zat wiegde mee.

"Diamond." Zei Diamond. Ze staarde naar het heen en weer schuddende haar. Ze grinnikte, en probeerde dat te verbergen door nep te hoesten. "En jij?" Ze gaapte, om nog een grinnik te verbergen. Ze was in een vreemde grinnik bui. Deze draak was niet zoals velen, net als Diamond.

''Diamond, typische naam'' zei Dustfire grijnzend en bijna onverstaanbaar.
De naam pastte inderdaad goed. Diamond deed hem echt aan een diamant denken. zon prachtige glimmende steen, en toch keihard. Dustfire grinnikte ook, maar deed toen net of ie zijn keek schraapte. ''Mijn naam is Dustfire'' Zei hij daarna met een serieus gezicht.
''Onthoud die naam goed'' Fluisterde hij er daarna na, maar dat deed ie zo zacht dat het niet te verstaan was, toch moest hij het zeggen x)

Diamond knikte. "Dustfire..." herhaalde ze. Ze vond het een erg diepgaande naam. "Jij komt zeker van ver?" vroeg ze. Het klonk nogal bot, maar zo was het niet bedoeld. "Ik kom van een vallei ver weg, waar alleen mijn soort leefde." Ze staarde naar de lucht, en deed haar best niet naar Dustfire te staren.

''Soms kom ik van ver, soms niet'' zei Dustfire met een klein grijnsje.
''Ik trek al mijn hele leven rond, ik kom dus eigelijk nergens vandaan. ik heb geen thuis''
Zei hij en slikte even. geen thuis.. ''Maar....'' vervolgde hij, ''misschien wordt dit wel mijn thuis. ik mag het hier wel'' Zei hij en keek rond.

Diamond knikte. "Sinds mijn ouders en grootste broer en zus zijn overleden zwerf ik ook maar was rond." zei ze, terwijl ze weer naar het graf van Faith staarde. Ze had nooit van hem gehouden. Ze draaide haar kop om naar Dustfire toen ze zich iets bedacht. "Ik wil het graf van mijn oudste zus eigenlijk ook nog bezoeken." Zei ze, met een brok in haar keel. Kendra was, in tegenstelling tot Faith, haar favoriete familielid geweest.

Thor ging naar het graf van zijn moeder, omdat hij dat eerder nog niet aankon. Toen hij aankwam bij Shadow Graveyard, zag hij Dustfire en een nieuwe draak staan. Hij vloog er erop af. Hij zei: "Hai Dustfire, lang niet gezien. Nog mooie dingen gezien met je reis?" En tegen de nieuwe draak: "Hallo, volgens mij heb ik jou nog nooit gezien hier. Hoe heet je en waar kom je vandaan? Ik ben Thor overigens, Leider van the Guardian Dragonz, samen met Yuki."

Dustfire luisterde naar wat Diamond vertelde. Zoveel familieleden dood? Niet dat het bij hem anders was, zijn hele familie was ook dood. Hij wou bijna vragen hoe ze waren gestorven, maar zei maar niks. Het was een gevoelig onderwerp..
Diamond zei tegen hem dat ze nog naar een grafsteen van een familielid wou. ''Ik ga wel mee'' zei Dustfire met een kleine glimlach. ''Als het mag, dan'' zei hij er snel na. Stel dat ze hem helemaal niet erbij moest?
Net toen Dustfire een stap wou zetten kwam thor aangevlogen. Dustfire herrinnerde hem maar vaag.
''Euhm.. eigelijk was er niet veel aan'' zei Hij, en keek toen naar Diamond.

Diamond keek op naar Thor. Hij leek erg vrolijk voor iemand die op een kerkhof kwam. "Eehm... Hallo." zei ze een beetje onzeker. "Diamond is de naam." Ze knikte even naar Thor, en draaide toen haar hoofd weer in Dustfire's richting. "Dank je." Zei ze zachtjes. Haar mondhoeken waren lieflijk opgekruld.

Dustfire keek nog even naar Thor. zou hij hier ook familie hebben liggen of kwam hij hier voor de grap? Ook Dustfire had hier familieleden liggen, maar hij wou niet dat iemand daar achter kwam. Hij stapte naar voren. ''Laten we er dan maar naar toe gaan..'' Zei hij zacht.

Thor zag dat ze op het punt stonden weg te gaan, en vroeg: "Is het goed dat ik even meeloop? Mijn moeder ligt verderop begraven, en dit is de eerste keer dat ik naar haar graf kom sinds de moord..." Hij liet zijn kop hangen, en liet alle schijn dat het goed ging los. "Sorry, ik ben eigenlijk niet iemand die laat zien hoe het echt gaat. Daarom deed ik net zo overdreven vrolijk. Ik wilde niet dat jullie zagen hoe verdrietig ik ben..." Beschaamd wendde hij zijn hoofd af.

Diamond keek Thor aan. "Natuurlijk is dat goed." zei ze met een glimlach. Rustig begon ze te lopen. Na een tijdje keek ze om of Thor en Dustfire wel achter haar aan kwamen. Echt sociaal was het niet om weg te lopen, dus besloot ze even te gaan zitten wachten.

Dustfire keek naar Thor. Dus toch had hij hier familie liggen.. Allemaal gingen ze de graven bezoeken, maar Dustfire zou dat nooit doen.. hij wou zijn verleden achter zich laten, en zo ver mogelijk. Hij liep achter diamond aan. Toen ze ging zitten om te wachten liep hij haar voorbij en stopte toen. ''Zijn we er bijna?'' Vroeg hij kinderachtig. X)

"He, doe niet zo flauw, we zijn hier wel op een kerk hof ja! En je zou hier niet zijn als jij hier niet ook iemand had liggen," zei Thor. Hij liep naar Diamond en zei: "Je moet het je niet aantrekken wat hij zegt, hij meent het niet zo. Of wel, Dustfire?" Hij keek Dustfire strak aan. "Trouwens, voor wie zijn jullie eigenlijk op dit duistere kerkhof?"

"Faith." Antwoordde Diamond. Ze sprak zijn naam het liefst niet uit, al dacht ze dat het nu wel moest. "Mijn broer." Ze likte haar lippen af, en keek naar Dustfire. Haar ogen gleden rustig naar Thor. "En ik wou graag op weg naar het andere kerkhof voor mijn oudste zus." Ze bleef rustig zitten, en sloeg met haar staart in het rond.

''Ik iemand hier liggen? uh..'' Dustfire kwam niet verder.
Maar doordat Thor inging op wat hij zei, kon hij van onderwerp veranderen.
hij snoof beledigd. ''Waar zeur je over? ik vroeg alleen maar of we er bijna waren.. niks ergs aan, lijkt mij'' Zei hij en zette een -ik ben slim- gezicht op xD

"Ik voor mijn moeder," zei Thor. "Mijn moeder is vermoord toen ik nog heel klein was, en ze heeft heel veel voor me betekend..." Thor begon bijna te huilen bij de gedachte aan zijn moeder. "Kom," zei hij, de tranen wegvegend, "Dan gaan we naar je zus."

Diamond maakte een zacht grommend geluidje, en zette zich af. Ze keek naar achteren of de anderen achter haar aan kwamen, al verwachtte ze van wel. Rustig vloog ze naar het andere kerkhof.

(Moet gaan, volgende topic open ik morgen)